- آیا این جنگ و دعواها بهخاطر یه اسباببازی کوچولو طبیعیه؟
- وقتی فرزندمون به دوستش زور میگه چیکار کنیم؟
احتمالاً شما هم با این چالش مواجه شدین که:
فرزندم بعضی وقتا به قصد گرفتن اسباببازیهای دوستش اونا رو چنگ میزنه و وقتی اونا دوست ندارن اسباببازیشون رو بهش بدن، اون شروع میکنه به جیغ زدن و اسباببازی رو محکم میکشه. وقتی ازش میخوام که دیگه این کار رو نکنه، گوش نمیکنه و اسباببازی رو به زور میگیره.
آیا این جنگ و دعواها بهخاطر یه اسباببازی کوچولو طبیعیه؟
- این جنگ و دعواها سر اسباببازی توی این سن کاملاً طبیعیه. پس بهتره هدفمون رو از تموم کردن جنگ تغییر بدیم و به کودکمون نشون بدیم که بچههای دیگه هم احساسات دارن. اغلب اوقات وقتی بچهها یه اسباببازی رو میخوان، اختلافشون رو بدون ما حل میکنن. اینطوری اونا یاد میگیرن که چطور توی یه دنیای اجتماعی پیچیده حرکت کنن. پس گاهی وقتا نیازی به دخالت ما نیست.
- ولی اگر این اتفاق زیاد میفته که کودک سعی داره اسباببازی بچههای دیگه رو بگیره و اونا هم نمیخوان اسباببازیهاشون رو بهش بدن، شاید مسئله اینجا باشه که اون احساسات بزرگی داره که برای رفعشون به کمک ما نیاز داره. تا زمانی که این احساسات آشکار نشه، اون نمیتونه واقعاً با کودک دیگهای بهخوبی تعامل کنه یا نیاز شدید خودش رو مدیریت کنه. شاید به نظر برسه که اون به اسباببازی نیاز داره؛ اما در حقیقت این نیاز خیلی نیرومندتر و عمیقتر از این اسباببازی خاصه و اون به کمک ما برای ابراز این احساس نیاز داره تا کاملاً از بین بره و اون بتونه با بچههای دیگه بهتر بازی کنه.
وقتی فرزندمون به دوستش زور میگه چیکار کنیم؟
۱. باید منتظر بمونی!
- وقتی اون با کودک دیگهای مشغول بازیه، خوبه که همقد اونا بشیم، دقیقاً کنارشون. اینجوری، اگر اختلافی بود میتونیم بهتر ببینیم. اگر به اسباببازی کودک دیگهای علاقهمند شد، ما براش داستان رو روایت میکنیم تا بهش کمک کنیم که متوجه بشه چه اتفاقی داره میفته. میتونیم اینجوری بهش بگیم: «عروسک دست دوستته. تو اون عروسک رو دوست داری. تو هم اون عروسک رو میخوای. ولی دوستت هنوز بازی کردنش باهاش تموم نشده. اون دوست نداره اسباببازیش رو ول کنه، مگه نه؟ مثل اینکه باید منتظر باشیم تا نوبتمون شه. بیا یه کار دیگه برای انجام دادن پیدا کنیم.»
- وقتی اینجوری باهاش صحبت میکنیم، اون احساس میکنه شنیده شده. اسباببازی رو نمیگیره، اما خواستهاش رو مشخص کرده و ما هم توجه کردیم. توی این حالت احتمالاً اسباببازی رو رها میکنه و توجهش رو به چیز دیگهای معطوف میکنه.
۲. هنوز نوبت تو نشده!
اگر هنوز به کشیدن اسباببازی اصرار داشت و کودک دیگه ولش کرد و با این قضیه مشکلی نداشت، شما میتونین بگین: «اوه، دوستت عروسک رو به تو داد. از دوستش بپرسین که اشکالی نداره؟ و از اون تشکر کنین.» اما اگر به نظر میرسه که دوستش میخواد بزنه زیر گریه، خوبه اینجوری بهش بگیم که: «عزیزم، دوستت با این کار مشکل داره، اون هنوز آماده نبود که عروسک رو به تو بده. هنوز نوبت دوستته. بیا عروسک رو پس بدیم و منتظر باشیم تا نوبتمون شه. من بهت کمک میکنم منتظر بمونی.» همچنین اگر کودک دیگه اسباببازی رو اصلاً رها نمیکرد هم میتونیم همین کار رو انجام بدیم.
۳. تو باید صبر کنی!
- اگر فرزندتون باز هم مقاومت کرد، یه دستتون رو روی اسباببازی بگذارین و یه دستتون رو دور کودک، طوری که کف دستتون روی شکمش باشه، یه جورایی اون رو نگهدارین و همزمان به منبع همدلی و احساسات کودکتون متصل بشین و این کار کمک میکنه که کودکتون از حالت مبارزه خارج بشه و به احساسات خودش برسه.
- وقتی دست شما روی اسباببازیه به اون کمک میکنه تا اون اسباببازی رو نگیره. توی این حالت میتونین بهش بگین که : «عزیزم، الان نوبت دوستته که با عروسک بازی کنه. تو باید صبر کنی. من بهت کمک میکنم منتظر بمونی. بیا.»
- امیدواریم که فرزندتون صورتش رو توی آغوش شما فرو ببره و به گریه بیفته و همزمان اسباببازی رو رها کنه. اگر شروع به گریه نکرد، و اسباببازی رو رها نکرد، ممکنه نیاز باشه بغلش کنیم و کمی از فضا دورش کنیم، همزمان اسباببازی رو هم جای دیگهای بگذاریم. سعی نکنیم اون رو از دستش بپیچونیم و بکشیم؛ چون این فقط بهش یاد میده که باز هم چنگ بندازه.
۴. تو میتونی گریه کنی!
- وقتی ما اون رو از اسباببازی و کودک دیگه دور میکنیم، اون بهاحتمال زیاد گریه خواهد کرد. در این موقعیت خوبه به فرزندتون بگین که: «واقعاً اون اسباببازی رو میخوای. صبر کردن سخته. من بهت کمک میکنم منتظر بمونی.»
- ازش حمایت کنین تا گریه کنه، زمانی که احساسات بزرگی که اونو به چنگ زدن سوق میده با اشک از بین بره، اون احساس خیلی بهتری خواهد داشت و خیلی بهتر میتونه توی یه بدهوبستان مناسب و مثبت با کودکان دیگه مشارکت کنه بدون اینکه به اونا غلبه کنه و اون احتمالاً دیگه به اون اسباببازی خاص علاقه نشون نمیده.